Eigen krachtvoer maken
De familie Radilmaz boert met 800 stuks vee. Een jaar geleden stond de teller nog op een 400 stuks. Bekir kocht het melkvee, pinken, voornamelijk in 2017 op in Duitsland (HF) en Zwitserland (Simmentaler). Opfokken in eigen beheer zou te veel tijd kosten.
Van de 800 stuks vee, zijn er 230 bedoeld voor de melk en zo’n 200 om af te mesten. De rest zijn kalveren en pinken. De melkkoeien, voornamelijk HF, geven gemiddeld 22 liter per dag met een vetpercentage van 3,2% en een eiwitgehalte van eveneens 3,2%. Voor Turkse begrippen is dat goed. De koeien worden gemiddeld negen jaar oud, en hebben zes lactaties à 15 maanden.
Hij leerde een belangrijke wijsheid van zijn opa die hem vertelde dat de basis altijd moet kloppen om goed te melken. Zijn lijfspreuk is: ‘No good lactation without a good foundation’. Concreet bedoelt hij dat de voeding en de diergezondheid moet kloppen. Als dat niet klopt, kan je nog van alles willen, maar dan gaat het niet werken en boek je als bedrijf geen vooruitgang. Op geen enkel vlak.
Eigen veearts
Terwijl we rondlopen op zijn bedrijf zie je ook dat de basis klopt. Geen overbodige luxe, maar het vee staat er gezond bij. Geen moderne stal, maar wel één met een stevig goed werkend voerhek, een schone melkstal en als allerbelangrijkste: een kloppend rantsoen. “Het rantsoen is mijn werk en mijn verantwoording, en daar ben ik veel tijd mee kwijt”, zo vertelt Bekir. Gemiddeld is hij zes uur per dag kwijt aan het voeren van al het vee. Elk vee krijgt zijn eigen uitgebalanceerde rantsoen wat hoofdzakelijk bestaat uit hooi, luzerne, beetje mais, krachtvoer en geplet graan. Het krachtvoer koopt Bekir in en bestaat uit ruw eiwit (21%), ruw cellulose (7,7%), olie (4,2% ruw as (7,8%) en natrium (0,33%).
Veel energie wordt gehaald uit zelf geteeld graan, voornamelijk gerst. Om het gerst zo goed mogelijk te benutten, werd er begin 2018 een nieuwe graanpletter gekocht. Eén persoon heeft er bijna een dagtaak aan om het geoogste en opgeslagen graan door de pletmachine te doen en vervolgens op te zakken. Volgens Bekir is pletten het goedkoopst en haal je er relatief het meeste energieruit. Malen zou nog beter zijn, maar kost te veel energie om dat te doen.
Aan personeel overigens geen gebrek op het Turkse bedrijf. Op het bedrijf werken acht personen. Een gemiddelde werknemer kost per maand zo’n € 250 waarbij de werkgever verplicht is om ook te zorgen voor kost en inwoning. Onder het vaste personeel is ook een veearts, een normaal gebruik op een Turks veebedrijf. De 36-jarige veearts, Süleyman Gicek, is druk met de gezondheid van het vee op peil te houden.